'alles wat telt is de juiste balans tussen vorm en restvorm'

Jasper van der Graaf

[img]http://www.galeries.nl/kunstwerkz.asp?idnr=106578&sessionti=731895630&artistnr=8290#
[/img]Klik op afbeelding om het venster te sluiten
Sommige abstracte kunst is niet zo abstract als je denkt. Tenminste, dat lijkt te gelden voor het werk van Jasper van der Graaf (1975). Hij schildert strakke vlakken en structuren met scherp afgebakende contouren op een monochrome ondergrond. Soms zijn het eenvoudige zwevende delen, dan weer complex aaneengeschakelde vormen, maar als geheel stralen de werken altijd rust uit. Alsof de ordening die Van der Graaf heeft aangebracht, zo moest zijn. Alsof hij zijn zo abstract ogende motieven direct ontleent aan de natuur.
Dat die abstractie in de natuur verborgen zit toonde Karl Blossfeldt al bijna honderd jaar geleden in zijn gedetailleerde foto’s van bloemen en planten. Maar Van der Graafs werk refereert aan dieper liggende structuren. Aan natuurlijke porcessen als de vorming van ijskristallen, van voortwoekerende schimmelculturen of een toevallige formatie van waterdruppels op een raam die langzaam wegtrekken. Zulke organische structuren op processen zijn altijd in beweging, maar worden door Van der Graaf waargenomen en opnieuw geordend. Hij brengt zulke beelden terug tot op heldere vlakken en vergroot ze uit. Meestal in schilderijen of prenten, soms op wandvullende muurschilderingen. Beide soorten werk zijn nu te zien op Van der Graafs eerste solotentoonstelling bij Galerie Rob de Vries. ‘De schilderingen zijn een vertaling van mijn interesse in complexiteit en wordingsprocessen. De uitdaging is om deze onderwerpen helder weer te geven’, aldus de schilder in een interview over zijn werkwijze. Daarbij legt Van der Graaf zichzelf steeds een beperking op. Bijvoorbeeld door slechts gebruik te maken van een enkele kleur. Zo wordt het beeld geïsoleerd; alles wat telt is de juiste balans tussen vorm en restvorm en de verhouding tot de rest van de ruimte. Zo onstaan krachtige en tijdloze beelden die steeds weer balanceren op de grens van toeval en vormgeving, maar nergens over de grens gaan. Ze zijn vreemd, abstract en puur maar ogen als vage bekenden. Dat verleent ze een aangename spanning.

Esther Darley.

Bron: Kunstbeeld.nl

Samenvatting:

Jasper van der Graaf

Zijn werk lijkt soms wat eenvoudig over te komen, maar als je naar de woorden van Van der Graaf luistert begrijp je waar zijn uitgangspunt ligt. Hij kijkt naar de natuur en gebruikt ijskristallen, schimmelculturen of een toevallige formatie van waterdruppels op een raam. Deze organische structuren door Van der Graaf waargenomen en gebruikt in zijn werken. Hij vergroot ze, gebruikt slechts maar een kleur en gebruikt heldere vlakken. Zo word er een beeld gecreëerd, waarin je ziet waar de juiste balans is tussen vorm en restvorm en de verhouding tot de rest van de ruimte. Hij maakt schilderijen en prenten, maar zijn werk is soms ook te zien op gigantische muurschilderingen. Ze zijn vreemd, abstract en puur maar ogen als vage bekenden.

Mijn mening:

Helaas is de tentoonstelling alweer afgelopen, maar ik had graag wat van zijn werk willen zien in het echt. Ik ben dan ook vooral benieuwd naar de groottes die er zijn. Wat ik van deze kunstenaar erg leuk vind is dat hij als uitgangspunt natuur gebruikt. Iets wat mijzelf ook altijd erg aantrekt. En wat daar natuurlijk erg leuk aan is is dat we gaan beginnen met het thema natuur. Deze kunstenaar is hierdoor ook een inspiratie bron voor mij geworden. Het artikel sprak mij aan omdat ik de afbeelding lekker strak vond en ik had er niet achter verwacht dat hij de natuur gebruikt in zijn werk. Ik hou van weinig kleur en ’de kunst van het weglaten’ hierdoor viel het artikel mij ook op en wou ik er meer over weten.
Ik ga in de toekomst zeker kijken of er nog ergens een expositie over deze man te vinden is, hopelijk in de buurt.